Van de week liep ik mijn eerste cliënte tegen het lijf.

Stralend stond ze voor me en ik was een beetje perplex van de zelfverzekerde rust en blijdschap waarmee ze voor me stond. Want zo had ik haar nog niet eerder gezien.

Met een brede glimlach vertelde ze me wat er allemaal voor haar was gaan stromen. Dat ze een diepe rust en ontspanning ervaarde in zichzelf en dat onze transformatie sessies daar veel aan hebben bijgedragen.

Terugkijkend naar onze eerste sessies kan ik zeggen dat we beiden een enorme transformatie hebben doorgemaakt. Door de uitwisseling hebben we elkaar geholpen en hebben we beiden geleerd, ervaren en daardoor gegroeid. Geen één richtingsverkeer dus, die sessies.

In elke sessie (en ook daarbuiten) kom ik delen/stukken van mezelf tegen. Zo wordt mijn binnenwereld in de buitenwereld uitvergroot. Laatste weken is er in mij een expansie gaande en de energie stroomt door alles heen. Mijn nieuwe praktijkruimte is af en er komen ineens meerdere cliënten binnen. Dat zorgde ook voor de nodige spanning, overtuigingen en onzekerheden. Met name: perfectionisme, die blijft elke keer maar opduiken.

Deze ontmoeting was nodig om mij even te doen realiseren dat dit is waar ik het voor doe en dat ik het gewoon kan. Het hoeft niet perfect en ik mag best wel trots zijn op wat ik doe. Ik ben enorm dankbaar dat zij mij daar even aan kwam herinneren.