Het is onze obligatie als mens om onze stem te gebruiken om de misstanden die we om ons heen zien te benoemen en daar aandacht voor te vragen. Maar met de mogelijkheid om ons als individu te duiden en uit te spreken is ook een angst voor de eventuele gevolgen en consequenties geboren.

Een angst die al sinds ik me kan herinneren meedraag en waar ik gehoor aan geef/gaf. Maar de laatste tijd is een nieuw weten zich in mij aan het ontwaken.

𝑫𝒆 π’π’†π’ˆπ’‚π’•π’Šπ’†π’—π’† π’ˆπ’†π’—π’π’π’ˆπ’†π’ 𝒗𝒂𝒏 𝒉𝒆𝒕 π’”π’•π’Šπ’π’›π’˜π’Šπ’‹π’ˆπ’†π’ 𝒆𝒏 𝒉𝒆𝒕 π’π’Šπ’†π’• π’ˆπ’†π’ƒπ’“π’–π’Šπ’Œπ’†π’ 𝒗𝒂𝒏 π’Žπ’Šπ’‹π’ π’”π’•π’†π’Ž π’›π’Šπ’‹π’ 𝒗𝒆𝒍𝒆 π’Žπ’‚π’•π’† π’ˆπ’“π’π’•π’†π’“ 𝒅𝒂𝒏 𝒅𝒆 𝒆𝒗𝒆𝒏𝒕𝒖𝒆𝒍𝒆 π’π’†π’ˆπ’‚π’•π’Šπ’†π’—π’† π’ˆπ’†π’—π’π’π’ˆπ’†π’ π’…π’Šπ’† 𝒐𝒏𝒕𝒔𝒕𝒂𝒂𝒏 π’ƒπ’Šπ’‹ 𝒉𝒆𝒕 π’ˆπ’†π’ƒπ’“π’–π’Šπ’Œπ’†π’ 𝒗𝒂𝒏 π’Žπ’Šπ’‹π’ π’”π’•π’†π’Ž.

Ridicuul, afwijzing, belachelijk gemaakt worden, gecanceld worden is orde van de dag voor diegene die zich wel durven te uiten tegen wat maatschappelijk geaccepteerd is. Maar ik besef me dat die voorbeelden niks zijn in vergelijking met wat er gebeurd met ons als mens als we allemaal stilzwijgend toekijken terwijl sommige de wereld afbreken en steeds meer van ons bestaansrecht β€˜vrijheid’ willen ontnemen.

Je geeft richting aan de verdere verloop van het leven doormiddel van je stem. Vandaar dat het richting geven aan de politieke agenda ook ‘stemmen’ heet. Heb je er ooit bij stil gestaan wat er gebeurd als wij als mens volledig onze stem kwijtraken omdat we deze steeds minder en uiteindelijk helemaal niet meer gebruiken? De absurde en verdrietige situaties waar we als mensen nu inzitten komen mede omdat we onze stemmen niet (juist) gebruiken. Als wij onze stem niet gebruiken doen andere die harder roepen dat voor ons en we zien en weten wat er dan gebeurd.

Liefdevolle richting en sturing geven zit hem niet alleen in het gebruiken van onze stem maar ook in onze gedachten en daden. Een nieuwe wereldoorlog is zo geboren en zo ook nu geven wij deze oorlog ook onbewust brandstof door te echoΓ«n wat er wordt voor geroepen en wat er te zien is in de media. Net zoals eerder kiezen we kanten alsof het een voetbalteam is. Hup OekraΓ―ne, Hup IsraΓ«l…

Dit is in mijn zienswijze niet het gebruiken van je eigen stem maar het onbewust echoΓ«n alsof je een opnamebandje bent.

Als jij niet kiest voor je eigen vrijheid en die van je geliefde kiezen andere die harden roepen wel voor je. Zo geven de schreeuwende en onzuivere stemmen richting aan waar het collectief heen gaat en wij staan stil aan de zijlijn toe te kijken.

Om hier iets aan te veranderen betekent niet dat we met z’n alle ook keihard moeten gaan schreeuwen zoals we bijvoorbeeld zien op Social-media. Iedereen heeft een stem en mening en vindt ergens iets van maar het integer en zuiver gebruiken van onze stem is bij vele die Social-media gebruiken als uitlaatklep ver te zoeken. Tegen die mensen zou ik zeggen, gebruik eerst je echte stem voordat je je stem op het internet laat klinken.

Het is naar mijn mening dat we ons zuiver en integer mogen uitspreken tegen misstanden om meer liefdevolle richting te geven aan het collectief. Degene die de wereld liever zien branden blijven schreeuwen als wij ze niet sussen met liefdevolle zachte tegenspraak.

‘Spreek nu of zwijg voor altijd’

Β