Terug de natuur in, naar de essentie van mijn eigen zijn in verbinding met de natuurlijke orde.
Dat is waar ik enorm behoefte aan heb. In mijn leven heb ik eigenlijk zolang ik me kan herinneren altijd al een diep geworteld verlangen naar rust, en stilte. Maar soms is dat ook juist eng om dat in volledigheid te ervaren. Want in die stilte en rust sta je ineens recht tegenover elk deel van jezelf. Ook die delen die je liever niet ervaart en onderdrukt met de drukte van het dagelijks leven.
Voor het eerst heb ik intern en extern in mijn leven en in mijzelf een balans en orde kunnen creëren, waar ik nu de vruchten van pluk. Dit is niet vanzelf gekomen, hier heb ik door het stof voor moeten gaan en voor moeten werken, transformeren, aankijken, ervaren, voelen en begrijpen. Maar die orde en balans wordt ondertussen toch ook al weer een soort comfortzone. En in die comfortzone zijn de mogelijkheden voor groei en ontwikkeling op den duur uitgeput.
Ik merk een behoefte op om nog meer naar binnen te keren, maar hoe ik mijn leven op dit moment heb opgezet lukt het me niet om dit helemaal te ervaren. Het is tijd om te ont-koppelen. Ontkoppelen van de dagelijkse sleur, ontkoppelen van ongezonde hersenverbindingen die me in patronen houden.
Het leven nodigt me uit en zet me letterlijk voor een vraagstuk.
-Ga ik alleen de natuur in voor 2 a 3 weken?
Met de nodige weerstand zeg ik ja, en dus ga ik op wildkampeer vakantie naar Zweden. Voor het eerst alleen met de elementen, en met alles wat ik zelf intern en extern mee neem aan bagage.
Time to dis-connect.